Het koningshuis heeft steeds minder nut. Het loopt zijn kilometer, schudt handjes en drukt zijn kus af op de hand van een vrouw.
Het heeft zijn verjaardag goed gekozen, het is tijd voor vlinders. Die zie je bijna niet meer, dus alle reden om zelf vlinder te worden, te fladderen over je parcours, je dagen te leven, je eitjes af te leggen.
Zo durf ik rustig te beweren dat het koningshuis een moeder is, en dat moeders moeders aantrekken. Uit Duitsland komen de moeders naar Emmen omdat ze Maxima zo'n tolle Frau vinden.
(Op ons achttiende kropen we uit onze cocon, 's nachts wachtten we op Victoria Station op de trein naar moeder, een Duitse bekende me uren achtereen haar liefde voor ons koningshuis.)
En ja, die fragiliteit, wat die beveiligers verklaart rond het koningsparcours. Gisteren naderde onze bus een kruispunt waar een vrouw in scootmobiel nog net voorlangs kon. Op haar hoofd twee wapperende oranje handjes.
In mijn moeders laatste jaren gingen we naar het Noorder Dierenpark. We raakten er even ons dochtertje kwijt. Mijn moeder verlangde heftig naar de vlindertuin, alles was fladderend bij elkaar.
Ha Anton, heerlijk om jouw poetische indrukken van het oranjegevoel op koningsdag te lezen! Ikzelf vind het steeds leuker worden om koningsdag te vieren, omdat het zo raar en relaxed is. Geen spoor van chauvinisme ook zoals bij het voetballen, dat maakt het voor mij uniek. Voor mij een reden waarom het koningshuis moet blijven. Net zoals het christendom. Anders zijn er helemaal geen feestdagen meer dat we even vrij zijn van verantwoordelijkheden en plichten op het werk. Leve de vrijheid! Dat symboliseert voor mij de koningsdag.
BeantwoordenVerwijderenAmicale groet van Martien
Oma borduurde vlinders en jij borduurt verhalen
BeantwoordenVerwijderen